17 november 2016

Het is deze week de Week tegen Kindermishandeling. Wat nou als dit niet over anderen gaat, maar over jou? Allerlei media vragen aandacht voor kindermishandeling en roepen mensen op om niet weg te kijken. Om goed op anderen te letten. Maar wat nou als je niet zo ver om je heen hoeft te kijken? Wat als het om jouw eigen gezin gaat? Als je diep van binnen weet dat er dingen gebeuren die eigenlijk niet goed zijn?

Je probeert je schuldgevoel en onrust weg te stoppen met allerlei argumenten: ‘Zo erg is het niet’, ‘Bij kindermishandeling worden kinderen écht mishandelt, bij ons valt het nog wel mee’ of ‘Het is zó’n moeilijk kind’ of ‘Zolang mijn partner mij pakt, zijn de kinderen veilig. Als ik daar wat aan doe, gaat het misschien júist mis richting de kinderen’. Of je hebt gewoon het geld niet, je weet niet hoe je eindjes aan elkaar moet breien. Je ziet hoe je je kinderen tekort doet, maar je weet gewoon niet hoe het anders kan.

Ik wil je vragen: kijk niet weg!! Hoe je situatie ook is en wat er ook gebeurt; het kan echt anders! Je kunt het patroon doorbreken. Sta op, doorbreek de stilte. Zorg dat je jezelf weer in de spiegel kunt kijken zonder knagend schuldgevoel. Zorg dat de angst, de boosheid en het verdriet uit de ogen van je kinderen verdwijnt en plaats maakt voor onbezorgd plezier. Dat je weer kunt genieten van het leven. Dat thuiskomen fijn is. Kijk niet weg!

Pak de telefoon, bel een vriend of vriendin. Ook als het misschien niet eens zo ernstig is. Praat erover, zeg wat er werkelijk aan de hand is, wat er thuis gebeurt. Of bel met Veilig Thuis (0800 2000, gratis, 24/7). Zoek mensen op die jou kunnen helpen om je gezin weer op te bouwen, om je kinderen weer blij en vrolijk te zien, om weer een fijn thuis te vormen. Het hoeft niet zo te blijven, je kunt het patroon doorbreken. Kijk niet weg.